Maandag, 22 mei 2017

Maandag, 22 mei

Goedemorgen allemaal! Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar wij worden weer wakker in de stralende zon en een strakblauwe lucht. Ik schat al gauw de temperatuur op 23 graden en voor de mensen die ons kennen....perfect weer! Warmer hoeft niet!!

Inge heb ik deze ochtend maar met Olivia naar de speeltuin gestuurd. Zij is zo druk in haar routine dat ik niet eens de kans krijg om iets op te ruimen! Zo kan Olivia spelen, Inge even lekker in de zon zitten en ik zorg ervoor dat de camper weer spik en span is als zij terugkomen.   Om 11.00 moeten we weg en tot die tijd genieten we van de zon. We merken tevens dat veel bezoekers hier zich klaar maken om te vertrekken. Zij mogen morgen weer werken en dat geeft hoop voor het vinden van een plek op onze volgende campground.

Maar straks eerst even naar Hope om boodschappen te doen en de Othello tunnels te bekijken. Tunnels die aangelegd zijn met als doel een trein er doorheen te laten lopen , echter deze is nooit afgemaakt. In ieder geval, zaklamp en fototoestel mee! 

Zooo, dat was mooi..!! Een aanrader voor mensen met kids om dit te gaan bekijken! Olivia met de zaklamp door de tunnels, en pa en ma kunnen genieten van de afgrond, het harde stromende water en de mooie rotspartijen en stijle kliffen. Wel weer een gedoe om een parkeerplek te vinden. Echt, de feestdagen moeten verboden worden voor Canadezen

Maar toch, een stel met 2 auto's welke een plek bezet hielden even aangesproken en jawel, zij gingen weg en wij mochten er met onze RV staan. Kijk, en dat na maar 3 minuten wachten. Toch fijn volk, die Canadezen.

Anyway, Een prachtige  wandeling gehad in een nog mooiere omgeving. Ik zou zeggen, een aanrader voor een ieder die nog moet gaan! Check de foto's maar .

Nog een kleine 75 km te rijden vandaag van Hope naar E.C. Manning Provincial Park. Door een prachtig natuurgebied de bergen op, waar zowaar sneeuw in de berm en tussen de bomen ligt. Vreemde gewaarwording, het is inmiddels 25 graden . Eenmaal aangekomen bij Mule Deer Campground merken we dat Victoria Day op zijn eind is gekomen. De Campground is praktisch leeg en we kiezen dan ook het plekje uit welke ons het meest aantrekkelijk lijkt. Naast de Silkameen River (voor de vis ) en in de schaduw voor de warmte in de camper. Al snel spotten Olivia en ik een klein eekhoorntje die ons gapend zit aan te staren vanaf een rots, voordat hij in vliegende vaart er vandoor schiet. De parkwachter komt langs om het geld van deze overnachting op te halen en we kopen gelijk wat brandhout, aangezien ik vanavond aan de spare-ribs ga, die we net hebben gekocht in Hope. Als deze niet lukken, joh... dan ooeee. Ze waren best aan de prijs ! Maar ik heb goede hoop voor straks. Vanavond dus : rijst met spare ribs!!

@dus alleen spare ribs. Au naturelle. Dat betekent zonder marinade, voor de leken onder jullie .. maar de basissmaak ik formidabel! 

Inge is een rondje aan het hardlopen en terwijl de zon achter de bergen is ingedaald en de schemer inzet, probeer ik mijn gedachten te ordenen bij de hete kooltjes in de vuurring met het geluid van de wilde rivier op de achtergrond. Alles is hier zo groots, de bergen om mij heen maken mij duidelijk dat wij mensen nietige wezens zijn in dit bestaan. Ik drijf in gedachten af naar de essentie van het leven en de basis waar het ons allemaal om te doen is. Liefde, samenzijn, het voor elkaar zorgen en veiligheid en geborgenheid. Het gezin, zoals men noemt de hoeksteen van de samenleving. 

Hierbuiten in de wildernis mis ik de aanwezigheid van Sem, meer dan anders...Ik krijg rook in mijn ogen en ze beginnen wat te tranen...of is het de rook toch niet...